หากเสิร์ชคำว่า ‘ช่างเชื่อม’ ในกูเกิล นอกจากความหมายตามพจนานุกรมและบรรดาเว็บไซต์รับสมัครงาน อีกสิ่งที่จะปรากฏขึ้น คือคลิปยูทูบที่มีภาพปกเป็นพิธีกรสองคน พร้อมภาพศิลปะที่เกี่ยวโยงกับตำนานปกรณัมกรีก-โรมัน

ในแวดวงนักอ่านที่ไปเดินงานสัปดาห์หนังสือฯ หรือติดตามข่าวคราววงการการอ่านไทยอยู่เรื่อยๆ น่าจะคุ้นชื่อกับสมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย

วันหนึ่ง แม่บอกว่า “มี้จัง ไปซื้อของให้แม่ได้ไหมลูก ไปคนเดียวนะ” นี่คือบทสนทนาสั้นๆ อันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวน่ารักในหนังสือภาพสำหรับเด็กเรื่อง งานแรกของมี้จัง โดย โยริโกะ ษุษุอิ (Yoriko Tsutsui)  ซึ่งชื่อของเด็กหญิงมี้จังได้กลายเป็นทั้งเพื่อนรักในเรื่องเล่าก่อนนอนของเด็กๆ

ด้วยความที่ยังเด็ก จะให้อ่านหนังสือที่ตัวอักษรเยอะๆ ก็คงไม่เข้าสมอง เราจึงมักไปป้วนเปี้ยนวนเวียนอยู่โซนหนังสือการ์ตูนเป็นหลัก แต่ก็เพราะเป็นห้องสมุดอีกนั่นแหละ ทำให้การ์ตูนที่อยู่ในโซนนั้นพ่วงคำว่าความรู้มาด้วย

Plastic Plastic แบบไม่อ้างวิชาการ ไม่อิงหลักวิทยาศาสตร์ คือวงดนตรีแนวอินดี้ป๊อปของสองพี่น้อง ‘ปกป้อง’ และ ‘ต้องตา จิตดี’

ลองนึกภาพว่าตัวคุณกำลังอ่านนิยายสักเรื่องในวันหยุด หากเป็นสมัยก่อน นิยายที่เราอ่านก็คงเป็นหนังสือเล่มหนา ค่อยๆ พลิกกระดาษไปทีละหน้า ไล่สายตาไปทีละบรรทัดอย่างละเมียดละไม