สูตรอาหารจากปลายสาย บทสนทนาที่เป็นธรรมชาติ และมวลความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาจากคลิป คือสิ่งที่ลูกเพจและเหล่าคนดูต่างหลงรักคอนเทนต์ของเพจ ‘แม่ เมนูนี้ทำไง’ เข้าอย่างจัง 

     เดิมที ‘เค—คณิน พรรคติวงษ์’ ผู้เป็นเจ้าของเพจไม่ได้ตั้งใจจะสร้างเพจทำอาหารแต่อย่างใด แต่เพราะแม่ประสบอุบัติเหตุรถชนจนบาดเจ็บหนัก ชนิดที่เคใช้คำว่า ‘เกือบตาย’ ก็ทำให้เขาเปลี่ยนความคิด อยากจะใช้เวลากับแม่มากขึ้น ผสมกับแผนการลาออกจากงานประจำเมื่อต้นปี เคจึงสร้างเพจ ‘แม่ เมนูนี้ทำไง’ ขึ้นมา เพื่อใช้การทำอาหารเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์กับคนที่บ้าน และเก็บเป็นพอร์ตโฟลิโอด้านการทำวิดีโอ ของตัวเอง

     คอลัมน์ ‘BOOKMARKS’ ในสัปดาห์นี้จึงไปชวนเควางมือจากตะหลิวและกระทะ เดินออกจากห้องครัวสักพัก แล้วมานั่งคุยกันเรื่องการอ่านสักหน่อย เริ่มตั้งแต่เล่มโปรด นิสัยการอ่าน ร้านหนังสือประจำ ยาวไปยันว่าแม่ของเคกำลังอ่านอะไรอยู่ 

หนังสือเล่มโปรดของเค

     เวลาคนถามว่าชอบหนังสืออะไร ผมมักจะจำได้แค่หนังสือที่จำง่ายๆ อย่างเรื่อง Good Luck ของ ‘อเล็กซ์ โรบิรา’ (Alex Rovira) เป็นอีกเล่มที่ชอบมาก มันคือหนังสือแปล เล่มเล็กๆ สั้นๆ อ่านง่ายๆ 

     เรื่องของเมืองแห่งหนึ่งที่พระราชาเกิดอยากได้ต้นไม้แห่งความโชคดีขึ้นมา แต่มันอยู่ในป่า อัศวินผู้กล้าสองคนจึงอาสาออกไปตามหามาให้ ทั้งสองคนเจอเบาะแสแบบเดียวกันเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นคนแคระ หรือก้อนหินพูดได้ แต่คนหนึ่งถามว่า “ต้นแห่งความโชคดีอยู่ที่ไหน” ขณะที่อีกคนถามว่า “จะเจอต้นแห่งความโชคดีได้ยังไง” พอเริ่มต้นด้วยคำถามที่ต่างกัน คำตอบที่ได้เลยไม่เหมือนกัน อันนี้ให้เล่าเลยใช่มั้ย สปอยล์นะ (หัวเราะ) พอค้นหาไปเรื่อยๆ ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอสักที อัศวินคนหลังที่ถามว่าจะเจอได้ยังไงเลยไม่หาละ แต่เปลี่ยนแผนไปสร้างสภาพแวดล้อมตามคำบอกเล่าที่ได้ยินมาเพื่อทำให้ต้นไม้แห่งความโชคดีเกิดขึ้นมาแทน 

     พออ่านเล่มนี้จบผมก็เลยรู้สึกว่า เออ จริงว่ะ ความโชคดีไม่ใช่เรื่องของโชคลางที่เรานั่งสวดภาวนาหา แต่เป็นสิ่งเราลองลงมือ เตรียมความพร้อมและความน่าจะเป็น แล้วสุดท้ายโอกาสที่เข้ามาก็จะกลายเป็นความโชคดีไปเอง”

ปกติเคอ่านหนังสือเวลาไหน

     การอ่านหนังสือเป็นฝั่งตรงข้ามกับการเล่นมือถือ แน่นอนว่าต้องเป็นเวลาขี้ แล้วก็เวลาเดินทาง เช่น ขึ้นเครื่องบิน หรือนั่งรถไฟ แต่พยายามจะตื่นเช้ามาอ่านอยู่ ซึ่งก็ทำไม่ค่อยได้

เคจัดชั้นหนังสือยังไง

     ตามความชอบมากกว่าฮะ มั่วเลย แต่ก็จะเรียงแบบเล่มใหญ่ๆ อยู่ข้างในไม่ให้มันล้ม ไม่ได้มีทริกขนาดนั้น แต่จะเอาเรื่องที่อ่านบ่อยๆ มาไว้หน้าๆ ให้ตัวเองมองเห็นง่ายๆ เล่มไหนที่กลับมาอ่านแล้วมันฮีลอะไรเราได้บ้าง ตอนนี้ก็กำลังอ่านหมีพูห์ (วินนีเดอะพูห์ ของ เอ. เอ. มิลน์ (A. A. Milne)) แต่พยายามไม่อ่านทีเดียวจนจบเล่ม วันไหนเครียดๆ ก็ค่อยหยิบมาอ่านสักตอน อยากให้หนังสือที่ทำให้เราสบายใจอยู่กับเราไปนานๆ ส่วนหนังสือที่เป็นความรู้หรือโลจิก พอจบแล้วก็เก็บไว้ลึกๆ”

จากที่เล่ามาเหมือนเคจะชอบหนังสือเด็ก

     ผมชอบอ่านนิทานเพราะมันมีแก่นที่จำง่ายดี อีกเล่มที่ชอบคือ จะเล่าให้คุณฟัง ของ ‘ฆอร์เฆ่ บูกาย’ (Jorge Bucay) เป็นเรื่องของผู้ชายที่ไปคุยกับนักจิตวิทยา ในแต่ละตอนที่ผู้ชายคนนั้นนำปัญหาไปปรึกษา ทางด้านนักจิตวิทยาก็จะคอยเล่านิทานให้ฟัง ที่ผมชอบที่สุดคือตอนขมวดจบสุดท้าย อันนี้สปอยล์อีกแล้วนะ (หัวเราะ) นักจิตวิทยาบอกว่าเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดไม่ใช่คำตอบหรอก เป็นแค่ก้อนหินนำทางที่พาไปสู่เรื่องที่มันลึกกว่านั้น 

     แต่หนังสือที่โตหน่อยก็อ่านเหมือนกัน ผมชอบบรรยากาศกับวิธีเขียน มันดีกับสมอง แต่พอให้มาเล่าคือจำไม่ค่อยได้“

มีร้านหนังสือที่ชอบหรือไปบ่อยๆ ไหม

     ถ้าจะซื้อหนังสือก็จะไปคิโนะฯ แต่ที่ที่ชอบไปอ่านหนังสือคือ The Reading Room ที่อยู่ตรงสีลม เหมือนเจ้าของจะเคยไปเรียนอาร์ตอยู่ที่สหรัฐฯ แล้วเขาขนหนังสือที่อ่านที่นู่นกลับมาเปิดห้องสมุดให้คนยืมฟรี บางทีก็มีเปิดคุยเสวนา เอาหนังมาฉาย จริงๆ เราชอบดูหนังด้วย เวลาไปที่นี่เลยได้ทั้งหนังกับหนังสือเลย 

     บรรยากาศมันดีมากเลย มีแต่หนังสือเปิดโลก หนังสือการเมืองที่ได้อ่านก็เจอจากที่นี่ทั้งนั้น แล้วคนดูแลก็วัยๆ เดียวกัน คุยเรื่องหนังสือแล้วสบายใจดี

แล้วเวลาไปอ่านหนังสือ มีมุมประจำบ้างไหม

     ที่ The Reading Room จะมีโต๊ะตรงกลางที่เขาจะนำหนังสือใหม่ๆ ที่คนบริจาคมารวมกัน อยู่ในห้องเล็กๆ ไม่ใหญ่เลย มันเลยรู้สึก Homey อบอุ่น เข้าถึงง่าย แล้วคนเฝ้าหนังสือจะคอยแนะนำหนังสือให้ เหมือนเราได้รีวิวสดๆ จริงๆ ตรงนั้นเลย ไม่ต้องไปรออ่านจากคนอื่น ซึ่งดีมาก แต่อาจจะขึ้นอยู่กับคนดูแลด้วยนะ

ตอนนี้คุณแม่อ่านอะไรอยู่

     ไม่รู้ว่าตอนนี้แม่อ่านอะไรอยู่ แต่เคยเห็นเล่มนึงที่แม่อ่านแล้วผมไปแอบอ่านตามบ้าง คือเล่ม ‘ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับกรณีสวรรคต’ (สุพจน์ ด่านตระกูล เขียน) (CONT: โอ้วววว) แต่เหมือนเล่มนั้นไม่ได้คลี่คลายหรือทำให้เข้าใจว่าใครฆ่านะ