Normal People ปกติคือไม่รัก
Sally Rooney เขียน
ณัฐชานันท์ กล้าหาญ แปล
สำนักพิมพ์แซลมอน

     แม้จะตั้งปณิธานว่าปี 2022 จะต้องอ่านน็อนฟิกชั่นมากขึ้นให้ได้ แต่สุดท้ายหัวใจก็พ่ายแพ้ให้กับนิยายแปลทุกที

     ปกติคือไม่รัก (Normal People) นิยายแปลในรอบแปดปีจากสำนักพิมพ์แซลมอน ว่าด้วยเรื่องราวของ ‘คอนเนลล์’ หนุ่มนักกีฬาสุดป๊อปประจำโรงเรียน กับ ‘แมรีแอนน์’ สาวจืดเก็บตัวผู้ไม่ค่อยมีเพื่อน ทั้งสองรู้จักกันเพราะแม่ของคอนเนลล์มาทำความสะอาดบ้านให้แมรีแอนน์ จากเพื่อนร่วมห้องธรรมดาค่อยๆ พัฒนากลายเป็นความสัมพันธ์ลับๆ ที่เรารู้กันอยู่สองคน (สองคนเท่านั้น แค่เธอกับฉัน พระจันทร์ไม่เกี่ยว) แต่กุ๊กกิ๊กกันได้ไม่นาน เลือดวัยรุ่นของคอนเนลล์ก็ทำให้ความสัมพันธ์ครั้งนี้จบลงอย่างน่าเสียดาย

     ทว่าทั้งคู่ก็ไม่ได้ขาดกันไป เพราะดันสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน โชคชะตานำพาให้พวกเขามาเจอกันอีกครั้งในงานปาร์ตี้ซึ่งทุกอย่างกลับตาลปัตร แมรีแอนน์กลายเป็นสาวสังคมมีเพื่อนร่ำรวย มีหนุ่มมาจีบไม่เว้นวัน ขณะที่คอนเนลล์ผู้ที่พื้นฐานฐานะทางบ้านไม่ดีเป็นทุนเดิมกลายเป็นหนุ่มเนิร์ดที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับหนังสือ และแน่นอนว่าเมื่อสองหนุ่มสาวได้มาพบกันในคืนร้าวราน คนเหงาย่อมเข้าใจคนเหงา (พอเถอะ นี่แทบจะไม่ใช่รีวิวหนังสือ แทบจะเป็นเนื้อเพลงสยามโซนแล้ว) ถ่านไฟเก่าก็จุดติดและลุกโชนขึ้นมานับจากวันนั้น

     ตลอดสองร้อยกว่าหน้าตั้งแต่ช่วงไฮสคูลไปจนถึงมหาวิทยาลัย หนังสือเล่าผ่านมุมมองของคอนเนลล์สลับกับแมรีแอนน์ ทำให้เราได้รู้ว่าในเรื่องเดียวกันทั้งสองคนมีมุมมองความคิดที่แตกต่างกัน จนนำไปสู่ความไม่เข้าใจ แตกหัก และเลิกรากันไปสามล้านรอบ ก่อนจะกลับมาเริ่มต้นใหม่กับคนเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า

     จริงๆ ภายในเรื่องมีการสอดแทรกเรื่องนายทุน ชนชั้น มาร์กซิสต์ และอีกสารพัด ซึ่งเราก็เก็บได้ครบบ้าง หลุดบ้าง แต่ถ้าถามว่าสิ่งที่สนุกที่สุดในเล่มคืออะไร ก็ตอบได้เลยว่าการที่ได้นั่งเป็นผู้ชมเฝ้าดูความพยายามในการเก็บกู้ซากความสัมพันธ์ที่พังทลายของคอนเนลล์และแมรีแอนน์

     อาจจะเพราะ ‘แซลลี รูนีย์‘ เขียนขึ้นมาได้สมจริงเสียเหลือเกิน เราจึงเข้าใจพฤติกรรมสุดงี่เง่าของทั้งคู่ได้ แม้จะมีหลายครั้งที่อยากเข้าไปหยุมหัวตัวละคร (โดยเฉพาะคอนเนลล์เป็นพิเศษ) อยากบอกว่าเลิกคิดในใจได้แล้ว พูดออกมาาาา ไม่พูดเขาก็ไม่รู้ม้ายยยย แต่คนอ่านก็รู้อีกแหละว่าที่ทำลงไปแบบั้นเพราะไอ้สองคนนี้มันรักกันจะตายแล้ว