หนังสือ WORLD WAR TOOLS สงครามโลกในสิ่งของ
มนสิชา รุ่งชวาลนนท์ เขียน
สำนักพิมพ์แซลมอน

     หนึ่งในสิ่งที่ฉันเสียดายที่สุดในชีวิตมหาวิทยาลัยคือการไม่ได้ลงเรียนวิชา Civilization (วิชาอารยธรรมของคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ) ที่ร่ำลือกันมาอย่างหนาหูว่ามันปัง (และอ่านหนักหน่วง) เหลือเกิน ดังนั้นฉันจึงเรียนจบมาโดยที่มีความรู้ประวัติศาสตร์โดยเฉพาะเรื่องสงครามโลกครั้งที่ 2 เทียบเท่าสมัยมัธยมปลายแบบไม่เกิน (แต่อาจจะขาดไปบ้างตามกาลเวลา)

     ความรู้ที่ฉันมีไม่น่าจะต่างจากคนทั่วไปนัก นั่นคือเบสิกพื้นฐานว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน และจุดจบของสงครามอันโหดร้ายนี้เป็นอย่างไร อาจจะมีเพิ่มความอีโมชันนอลหน่อยตรงบันทึกลับของ แอนน์ แฟรงก์ และเรื่องราวของสาวๆ ที่ต้องไปบำเรอกายให้ชายหนุ่มในกองทัพ (ในฐานะผู้หญิงด้วยกันมันก็อดอินไม่ได้จริงๆ)

     แต่พอได้อ่าน ‘WORLD WAR TOOLS สงครามโลกในสิ่งของ’ ฉันก็ค้นพบว่าสิ่งที่ตัวเองรู้มาตลอดชีวิตมันช่างน้อยนิดเสียจริง วงศ์ตระกูลจะต้องผิดหวังที่ฉันกล้าใช้คำว่าชอบเรียนประวัติศาสตร์มาเป็นสิบปี (อาก๋งคะ หนูขอโทษ)

     หนังสือเล่มนี้เริ่มต้นอย่างง่ายๆ ด้วยการพาไปสำรวจจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่ 2 ก่อนจะนำเราเข้าสู่เรื่องราวอีก 20 บทที่หยิบยกเอาสิ่งของรอบตัวมาเล่า ไม่ว่าจะเป็นน้ำหอม No.5 สุดโด่งดังของ CHANEL ที่กลายเป็นตัวแทนสงครามระหว่างยิวกับนาซี การลี้ภัยของงานศิลปะสุดล้ำค่าอย่างโมนา ลิซ่า และแก๊งดอกทานตะวันของ วินเซนต์ แวน โกะห์ การทาลิปสีแดงของหญิงสาวในกลุ่มประเทศสัมพันธมิตรเพื่อยืนหยัดต่ออุดมการณ์ของพวกเธอ หรือจะเป็นคริสต์มาสแบบชาวอารยันที่เปลี่ยนตำนานพระคริสต์ให้เป็นไปในแบบของนาซี

     แน่นอนว่ารายละเอียดสำคัญของสงครามที่ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ยังอยู่อย่างครบถ้วน ข้อมูลอัดแน่นแบบที่การันเตอทูการันตีได้เลยว่ารีเสิร์ชมาอย่างดีเยี่ยม สิ่งที่ฉันชอบและประทับใจเป็นพิเศษคือการที่คุณเตย (มนสิชา รุ่งชวาลนนท์) เล่าประวัติศาสตร์ที่ละเอียดขนาดนั้นออกมาได้เข้าใจง่ายและทำให้ตลอดระยะเวลาที่อ่านหนังสือเล่มนี้ฉันมักจะถือโทรศัพท์ไว้ใกล้ตัวเสมอไม่ใช่เพราะมันน่าเบื่อจนควบคุมสมาธิไว้ไม่อยู่แต่เพราะอยากรู้จะแย่แล้วว่าตัวอักษรที่ร้อยเรียงอยู่นั้นของจริงมีหน้าตาเป็นอย่างไรต่างหาก

     ฉันรู้ดีว่าสงครามโลกครั้งที่ 2 คือความสูญเสียครั้งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ และยิ่งเห็นภาพชัดขึ้นไปอีกเมื่ออ่าน ‘WORLD WAR TOOLS สงครามโลกในสิ่งของ’ ไปทีละบท เพราะหนังสือไม่ได้เล่าแค่ชีวิตของคนใหญ่คนโตในหน้าประวัติศาสตร์ที่เราคุ้นเคย หากแต่สอดแทรกไปด้วยเรื่องราวของคนตัวเล็กๆ ที่ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานในสภาวะสงคราม ในทุกๆ หน้าที่ถ่ายทอดออกมาทำให้ฉันรู้สึกขอบคุณที่ทำให้ตัวเองได้ระลึกถึงความสำคัญของคุณค่าความเป็นมนุษย์ขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากอาศัยอยู่ในประเทศที่มองข้ามเรื่องพื้นฐานนี้มาตลอดชีวิต