​“ส่วนใหญ่แล้ว หนังสือก็คือเรื่องเล่าของความล้มเหลวนั่นแหละนะ” ผมสีดำเป็นลอนหนาสยายลงมาปรกใบหน้าของ แกเบรียล เซวิน ภายใต้เสื้อตัวนอกผ้าบางสีขาว และกระโปรงสีเขียวแวววาว

16 ปีก่อน / ในร้านหนังสือของมหาวิทยาลัยใจกลางเมืองที่แทบไม่มีคนเข้า (ซึ่งอีกสองปีต่อมาจะปิดตัวลงเงียบๆ และเลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คนในระยะเวลาอันสั้น)

‘โอเชียน วอง’ (Ocean Vuong) คือกวี-นักเขียนที่ผู้เขียนบทความนี้กล้าพูดว่าอิจฉาได้เต็มปาก

ถ้าคุณกำลังทุกข์ทรมานอยู่กับการเป็นลูสเซอร์ ‘เฟรียดริค บัคมัน’ (Fredrik Backman) จะสร้างตัวละครที่เป็นลูสเซอร์มาเป็นเพื่อนคุณ