Thinking

“เดือนธันวาคมจะไปโซลอีกนะคะ”  นี่คือข้อความที่อาจารย์ ‘ปวิน ชัชวาลพงศ์พันธ์’ ส่งหาเรา หลังจากเคยเจอกันไปแล้วครั้งหนึ่งที่โซล ประเทศเกาหลีใต้เมื่อเดือนสิงหาคม

“ก่อนหน้านี้ไปทานข้าวกับอ.คนวาดการ์ตูนยูริญี่ปุ่นมา เค้าตกใจมากๆที่คนก่อตั้งสนพ.ญญในไทยทุกคนเป็นเลสฯหมดเลย เค้าบอกว่าถ้าเป็นในญปคนก่อตั้งอาจจะเป็นคุณลุงก็ได้”

สามปีที่ผ่านมา จะบอกว่าการตื่นรู้และการต่อสู้ของคนรุ่นใหม่ รวมถึงกระแสพลิกขั้วความคิด ทำให้เรารู้สึกมีหวังว่าประเทศที่อยากเห็นนั้นจะเป็นจริงได้สักวัน ก็คงไม่ผิดนัก

“เคยอ่านงานของรัมโปะมาก่อนมั้ยครับ” เสียงปริศนาดังขึ้นขณะที่เรากำลังหยิบหนังสือของ เอโดงาวะ รัมโปะ (Edogawa Ranpo) มาเปิดๆ ดูในบูธสำนักพิมพ์ JClass และ Classact เมื่องานมหกรรมหนังสือระดับชาติฯ ครั้งที่ผ่านมา

ผมไม่รู้ว่าคนอื่นเคยเป็นหรือเปล่า เมื่อเวลาอ่านงานของนักเขียนสักคน พอถูกใจในสำนวนภาษาก็อยากจะเจอตัวจริงของนักเขียนคนนั้น หรือถ้าเขินอาย ไม่อยากเจอตัวจริงของเขา ก็ขอเห็นรูปถ่ายหรือใบหน้าของสักหน่อยก็ดี

แม้จะมีแผนต่อยอดผลงานที่วาดลงในเพจ uninspired by current events ไปสู่สื่อรูปแบบอื่นๆ แต่เมื่อสำนักพิมพ์แซลมอนชวนให้ แก่น—สารัตถะ จึงเสถียรทรัพย์ คัดเลือกงานมารวมเล่มพิมพ์เป็นหนังสือ เขากลับรู้สึกแปลกใจไม่น้อย

“ผัสสะแรกที่เขารู้สึกเมื่อแหวกม่านพลาสติกเข้าไปในห้องนิทรรศการ คือความเย็นราวกับอยู่ในห้องแช่แข็งซากสัตว์สำหรับรอชำแหละไปเป็นวัตถุดิบประกอบอาหาร...

เราเห็น อัด—อวัช รัตนปิณฑะ ครั้งแรกกับบท ‘โอ๊ค’ หนุ่มห้าวแก๊งไฝว้ และเห็น ตน—ต้นหน ตันติเวชกุล ในมาดของ ‘เภา’ หนุ่มใสเนิร์ดกีตาร์ จากนั้นทั้งคู่ก็โลดแล่นให้เราเห็นหน้าเห็นตาผ่านซีรีส์อีกหลายเรื่อง

บทสนทนาเกี่ยวกับความทรงจำ ดวงอาทิตย์ และนิทรรศการล่าสุดของ ‘อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล’

คุยกับนักเขียนผู้จุดกระแสซีรีส์วายไทยและการรับมือชีวิตที่เปลี่ยนไปของ ‘JittiRain’