ผมพบ โก้—ธีระพล วานิชชัง เจ้าของร้านหนังสือ dot.b ครั้งแรกที่ร้านหนังสืออีกแห่งที่ไม่ใช่ของเขาเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งน่าจะเกินห้าปีแล้ว

พ.ศ. 2566 ถือเป็นหมุดหมายสำคัญของ ขายหัวเราะ เหตุเพราะปีดังกล่าวเป็นการประกาศให้รู้ว่าหนังสือความฮาสามัญประจำบ้านเล่มนี้ ยืนหยัดอยู่คู่นักอ่านชาวไทยมาแล้ว 50 ปี 

เมื่อครั้งที่พวกเราไปเยี่ยมชมห้องจัดเก็บหนังสือที่บรรลือสาส์นเคยตีพิมพ์ ถ้าไม่นับ ขายหัวเราะ ยุคแรกๆ ที่รูปเล่มยังมีขนาดใหญ่ ต่างจากฉบับพ็อกเก็ตบุ๊กที่คุ้นชินกันในยุคหลัง

เอ๊าะ—ผดุง ไกรศรี เป็นคนอำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี ที่เขียนรูปเป็นก่อนเขียนหนังสือ

หากหนังสือเปรียบเสมือนเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่เคียงข้าง ไม่ปล่อยให้รู้สึกเคว้งคว้าง เหงาหงอย เราเชื่อว่าตลอดเส้นทางการใช้ชีวิตของหลายคนได้พบและมีจำนวนเพื่อนมาแล้วเกินสิบมือนับ

หากใครเกิดหลัง พ.ศ. 2532 แล้วถูกตั้งชื่อหรือมีเพื่อนชื่อว่า ‘ปังปอนด์’ สามารถตั้งสมมติฐานได้ทันทีว่าพ่อแม่หรือญาติผู้ใหญ่สักคนน่าจะรู้จัก ปังปอนด์ แน่นอน